Bugün Gözlerinin Nemindeyim İstanbul

Bugün gözlerinin nemindeyim İstanbul
Cüz’i ve külli irademle sendeyim
Varlığımın üzerindeki sonsuzluğa sığınarak Aşk’a misalleniyorum
Ve ketum bir düşün ardına düşerek benliğimi Sen’de kayıp ediyorum!

Bugün gözlerinin demindeyim İstanbul
Küçük kız çocukları geziyor kestane rengi saçlarını savurarak
Mevsim kış gibi görünse de içim yangınların kurbanı
Aşk’a uçuyorum İstanbul
Ve sana yetmeyen ellerimi bileklerinden infaz ediyorum!

Bugün hüznünün kıyısındayım İstanbul
Aylardır susturduğum kalbin sızlanmasını salıyorum yedi tepeli yamacına
Halici şahit tutuyorum,
Galata kulesini mevziliyorum Aşk’ın sonuna
Muradımı Bir olanın muradına katarak koşuyorum
Hay’dan gelip Hu’ya giden gözlerle seni içimdeki sonsuzluğa katıyorum!

Bugün yalnızlığını ömrüme sarıyorum İstanbul
Renkleri yeniden adlandırıp seni en sevdiğim renk ilan ediyorum
Rengimsin İstanbul!
Sana bulanıyorum kirpiklerimin inceliğine varıncaya kadar
Gözün alabildiği yokluklar kadar değil
Gözümün alamadığı varlığının ihtişamıyla büyüleniyorum
Ve bir feryadı figanda sana Yar diye sesleniyorum!

Bugün nefesinden dert içiyorum İstanbul
Sus(uz)luğumun ayları bir bir devirdiğini anlıyorum
Gece ve günün götürdüğü her şeyde biraz ben bulup kederleniyorum
Aşk çıkmazında beklenen o figanın yokluğum olduğu aşikar…
İhanet yurdundan kaçıp yemin billah sana tutuluyorum!
Fersah fersah uzağıma atıyorken kendimi,sana birikiyorum!
Ayyuka çıkan sevdanın acısıyla gözlerim sana b/akarken kirpiklerimi bir denizine bir gökyüzüne d/eğdiriyorum.

Bugün seni daha fazla seviyorum İstanbul
Yenilgiyi kabul etmeyen bir cüretkarlık var ruhumda.
Manası kimi zaman aşkımla müsemma adını cebirleştiriyorum!
Hay’kırıyorum en sessiz çığlığımla!
Tütsüsüne kapıldığım kokunla saçlarını gönlümden öpüyorum!
Adına yar’a diyorum İstanbul!
Ve bir kez daha en sessiz yanımla hay’kırıyorum!
Seni seviyorum İstanbul!
Seni seviyorum!

Zehra Öner

(38)